माझी सखी

ती समोर असताना,
मी सारं काही विसरावं.
तिने इश्य करत लाजावं,
मी ‘हाय हाय’
करत घायाळ व्हावं.

तिने कित्ती सुंदर दिसावं,
जसं गुलाबाचं फूल उमलावं.
कोणाच्याही नजरेत भरावं,
तासन तास पाहत रहावं
आणि पाहतंच रहावं.....

तिने कित्ती गोड बोलावं,
ऐकणाऱ्याने विरघळून जावं.
हरवूनच जावं, सोबत तिच्या.
तिने कित्ती साधं रहावं,
त्यातही रूप तिचं खुलावं.
कोणीही फिदा व्हाव, अदांवर तिच्या.....

तिचं उदास होणं,
कसं हृदयाला भिडावं.
कोणालाही वाईट वाटावं, अश्रूंनी तिच्या.
तिचं हसणं, कोणालाही सुखवावं.
कोणीही घसरून पडावं,
गालावरल्या खळीत तिच्या.....

तिच्या नजरेने मलाच शोधावं,
अचानक नजरेने नजरेला भिडावं.
मग तिने लगेच दुसरीकडे पहावं,
लाजेने चूर चूर व्हावं.

तिने फक्त माझंच रहावं,
मीही फक्त तिच्यासाठीच जगावं.
साथ देऊ जन्मोजन्मी,
विरहाचं दुख कधीही न यावं......
कधीही न अनुभवावं.....